ஒபாமாவின் இந்திய சுற்றுப்பயணம் இனிதே முடிந்தது. இது இந்தியாவிற்கு வெற்றியா தோல்வியா என்பதைவிடமோடியின் animatic/drama விஷயங்கள்தான் எல்லா சோசியல் மீடியாக்களிலும் வியாபித்திருக்கின்றன.
நமக்கு இந்த சந்திப்பின் பின்னால் இருக்கும் அரசியல் மற்றும் பொருளாதார விஷயங்கள் எதுவுமே தெரியாது என்றாலும் கொஞ்சம் மேலோட்டமாக பார்த்தல் ஒரு விஷயம் மட்டும் தெளிவாக தெரிகிறது. இந்தமுறை நாம் அவர்களிடம் கையேந்தவில்லை. மாறாக கைகுலுக்கினோம்.
ஒருவழியாக அணுசக்தி ஒப்பந்தம் முடிந்துவிட்டது. ஆனால் விபத்து ஏற்பட்டால் யார் பொறுப்பேற்பது என்பதில் என்ன உடன்பாடு எட்டப்பட்டது என்பதில் தெளிவில்லை.
சில முக்கிய ராணுவ ஒப்பந்தங்கள் கையெளுத்திடப்படுள்ளன. பாதுகாப்புத்துறையில் புதிய தொழில்நுட்பங்கள் வர இவை உதவலாம்.
இதற்கு மோடி என்கிற மந்திரம் தான் காரணம் என்ற பிஜேபி'ன் வாதத்தில் எந்த உண்மையும் இல்லை. காரணம் இந்தியாவின் ராணுவ பொருளாதார வளர்ச்சி அமெரிக்காவிற்கு மிகவும் முக்கியம் போல தோன்றுகிறது. காக்கை உட்கார பனங்காய் விழுந்த கதை தான் இது.
சீனாவின் வளர்ச்சி, அரபு வசந்தம், ரஷ்யா என அமெரிக்காவிற்கு பல நெருக்கடிகள் உள்ளன. ரஷ்யாவையும் அரபு நாடுகளையும் கட்டுப்படுத்தவே திட்டமிட்டு பெட்ரோல் டீஸல் விலையை அமெரிக்கா மற்றும் மேற்கத்திய நாடுகள் குறைத்தன. அதன் தாக்கம் ரஷ்யாவில் மிக நன்றாகவே தெரிகிறது.
ஆப்கானில் உள்ள இயற்கை வளங்களை அள்ளிசெல்ல அமெரிக்கா போட்ட திட்டங்கள் வெற்றிபெறவில்லை. இருந்தாலும் அதன் ஒரு கால் இன்னும் அங்குதான் உள்ளது. கருங்கடல் மார்க்கத்தில் அமெரிக்காவின் வழி முற்றிலும் அடைக்கப்பட்டுவிட்டது. வான்வழி உட்பட.
பாகிஸ்தானின் கராச்சி துறைமுகத்திற்கும் சீனா ஆப்பு வைத்துவிட்டது. கவ்தர் (gwadar port) துறைமுகமும் சீனாவின் வசமே. அமெரிக்காவின் அடுத்த இலக்கு குஜராத்தின் கண்டல (kandla port) போர்ட் (இங்கிருந்து சுதந்திர காஷ்மீரின் வழியாக ஆப்கானை அடைவது).
சீனாவோ மிகக்குறைந்த விலையில் பொருட்களை ஏற்றுமதி செய்து மிக அதிக டாலர்களை கைவசம் வைத்துள்ளது. அது மேற்கத்திய நாடுகளை மிரட்டுகிறது. சீனா நினைத்தால் ஒரேநாளில் உலகின் 14 முக்கிய வங்கிகளை முடக்கமுடியும். 10 மேற்பட்ட ஐரோப்பிய நாடுகளின் பொருளாதாரத்தை செயலிழக்க செய்யமுடியம்.
அமெரிக்கா அஞ்சுகிறது. தானாக முன்வந்து நம்முடன் கைகோர்க்க தயாராகிறது.
அடுத்தமுறை மோடிக்கு ஒபாமா டீ போட்டு கொடுப்பார் என நம்பலாம்.
நமக்கு இந்த சந்திப்பின் பின்னால் இருக்கும் அரசியல் மற்றும் பொருளாதார விஷயங்கள் எதுவுமே தெரியாது என்றாலும் கொஞ்சம் மேலோட்டமாக பார்த்தல் ஒரு விஷயம் மட்டும் தெளிவாக தெரிகிறது. இந்தமுறை நாம் அவர்களிடம் கையேந்தவில்லை. மாறாக கைகுலுக்கினோம்.
ஒருவழியாக அணுசக்தி ஒப்பந்தம் முடிந்துவிட்டது. ஆனால் விபத்து ஏற்பட்டால் யார் பொறுப்பேற்பது என்பதில் என்ன உடன்பாடு எட்டப்பட்டது என்பதில் தெளிவில்லை.
சில முக்கிய ராணுவ ஒப்பந்தங்கள் கையெளுத்திடப்படுள்ளன. பாதுகாப்புத்துறையில் புதிய தொழில்நுட்பங்கள் வர இவை உதவலாம்.
இதற்கு மோடி என்கிற மந்திரம் தான் காரணம் என்ற பிஜேபி'ன் வாதத்தில் எந்த உண்மையும் இல்லை. காரணம் இந்தியாவின் ராணுவ பொருளாதார வளர்ச்சி அமெரிக்காவிற்கு மிகவும் முக்கியம் போல தோன்றுகிறது. காக்கை உட்கார பனங்காய் விழுந்த கதை தான் இது.
சீனாவின் வளர்ச்சி, அரபு வசந்தம், ரஷ்யா என அமெரிக்காவிற்கு பல நெருக்கடிகள் உள்ளன. ரஷ்யாவையும் அரபு நாடுகளையும் கட்டுப்படுத்தவே திட்டமிட்டு பெட்ரோல் டீஸல் விலையை அமெரிக்கா மற்றும் மேற்கத்திய நாடுகள் குறைத்தன. அதன் தாக்கம் ரஷ்யாவில் மிக நன்றாகவே தெரிகிறது.
ஆப்கானில் உள்ள இயற்கை வளங்களை அள்ளிசெல்ல அமெரிக்கா போட்ட திட்டங்கள் வெற்றிபெறவில்லை. இருந்தாலும் அதன் ஒரு கால் இன்னும் அங்குதான் உள்ளது. கருங்கடல் மார்க்கத்தில் அமெரிக்காவின் வழி முற்றிலும் அடைக்கப்பட்டுவிட்டது. வான்வழி உட்பட.
பாகிஸ்தானின் கராச்சி துறைமுகத்திற்கும் சீனா ஆப்பு வைத்துவிட்டது. கவ்தர் (gwadar port) துறைமுகமும் சீனாவின் வசமே. அமெரிக்காவின் அடுத்த இலக்கு குஜராத்தின் கண்டல (kandla port) போர்ட் (இங்கிருந்து சுதந்திர காஷ்மீரின் வழியாக ஆப்கானை அடைவது).
சீனாவோ மிகக்குறைந்த விலையில் பொருட்களை ஏற்றுமதி செய்து மிக அதிக டாலர்களை கைவசம் வைத்துள்ளது. அது மேற்கத்திய நாடுகளை மிரட்டுகிறது. சீனா நினைத்தால் ஒரேநாளில் உலகின் 14 முக்கிய வங்கிகளை முடக்கமுடியும். 10 மேற்பட்ட ஐரோப்பிய நாடுகளின் பொருளாதாரத்தை செயலிழக்க செய்யமுடியம்.
அமெரிக்கா அஞ்சுகிறது. தானாக முன்வந்து நம்முடன் கைகோர்க்க தயாராகிறது.
அடுத்தமுறை மோடிக்கு ஒபாமா டீ போட்டு கொடுப்பார் என நம்பலாம்.
No comments:
Post a Comment